Çöl
Tırnaklarımın arasında hayatın artıkları
Paçalarım yırtık, dikenlerin yapıtları
İs ve pas içinde hepten yüzüm gözüm
Seçebilirsen gözlerimi, söndü çoktan ışıkları
Çantam nerede kayboldu? Ben de bilmiyorum...
Son suyum az önce tükendi ağlayınca
Kaybolmanın tuhaf güvenini yaşıyorum
Sığınacak başka liman yok çıldırınca
Ellerim kupkuru, mezar taşından hallice
Omuzlarım çoktan seksenlik ihtiyar
Her zerremde isyanlar kopuyor yürüdükçe
Dizlerim de bu acılardan pâyidar
Kurtulmak için âcziyete teslim biçâre
Bu ıssız çölde yitiyor ömrüm
Yönsüz gidiyorum, dolanıyorum âvâre
Beni yalnız bıraktı bu yolda ölüm
beni yalnız bıraktı bu yolda ölüm...
ölüm son anda gelir, arkadaş olur (mu) yolcuya ama alır götürür çöllerden ya güllere ya ateşlere...
tebriklerim daim şair, 👍👍👍