Çöl Renkli Ellerim..

Bir yığınak gibi avuçluyorum masmavi gökyüzünü
Ellerimde renk renk zaman ve kuştüyü
Ve yağmurlar boyunca boğuluyorum ufkun en son noktasına
Denizler adına çıldırıyor sevdam
Gözlerim açılıyor /Çölü andıran bir mavi kumsalda..

Ve yalnızlığın kara treni yol alıyor hiç uğramadan duraklara
Ormanlar biçen gözlerim çileli ve yemyeşil
Bir değişik sığıntı kalıyor öksüzlüğüme
Karanfiller devşiriyorum
Tutarak ruhundan yalnızlığı
Çiçek bahçelerine küskün.

Avare kayıtsızlığım üzgün ve bî-çare
Kitaplar boyu ıssızlaşıyor çöl renkli ellerim
Güneşler gerdan oluyor her nefesimde yakıcı
Bir yürek doğruluyor bir kuşluk vakti
Nurlar dağıtılıyor baş üstüne ..
Kendince inleyişlerim ..!

Zaman hâlâ yalnızlığını soluyor
Soluklarımız nerede ey can /ey vakit..!
Gönüllerimiz mi doğruluyor,
Ruhumuz mu kayboluyor duygular arasında.. 6/2006/istanbul