Çöl Vurgunu Sevdam

sevmek zordur güzelim
ne zaman sevmeye kalksam taş yığını yılan karartıları
o zaman seyre daldığım gözler konuşurdu
benden sana kanayan düşlerim

gönül rahatıyla ç/elme takana
ne de hayatın cilvesine hor b/akmadık
ayın aydınlığı vururken yüzüme sen doğardın gözüme
yolumuzu yol eylerken karanlıklara sabahı g/özledik

sabırlar dilerken yolumuz aydınlanır geceden
bir tek özlemin kalırdı içimdeki hasretin çoğalırken
inatçi sabırlarım direnirdi içimde gecenin sabahına umut bağlar
gözlerim yollarda kalırdı
hasretine yorulurken özleminle kavruldum

sensiz güneşin doğuşunu ayazlarda bekledik
biz hep kahırlarda kendimize yollara vurduk
bir tekerleğin cantı kırık araba gibi savrulduk
döndükçe kıvrımlı çizgeler çizerken arkamızdan iz bıraktık

asıl y/amaçlarına yorulmadan ulaşabilseydik
sevdamıza yenik düştük
her kalkışımızda çelme takılan yere düştük
bir arpa boyu adımlar atamadık
sevgilim

hep güzel s/anılanı özel yollarda dem s/andık
hep resmiyet dedikçe zamlardan nasibimizi alırken
veresiye katma değer yalanlarla dolduk
taştık yerlere savrulduk

zamana geç kalınmıştı bile
halimize ne gülen nede k/aldıran oldu
şimdi ayıkla pirincin t/aşını sevdiğim

yollar uzun sevgilim
biz bu yolların çölüne sevdalanmadık mı?
hani nerde babil gül bahçesi nergizleri
kurumuş üzüm bağlarına k/aldık
konağın bahçe havuzuna sonlandık

işte sevgilim
sevmek zaman ötesi rüyalara astık
dünyalı olduk yüreğimizle savaştık
uzay yolculuğu gibi yörüngelere takıldık

yerin yerçekimine savrulurken toprak emelimiz saydık
biz bu aşkı içtikçe yuhlandık
susuz çöllerde kaldık yalnız tek başına
birimiz leyla diye deryalara savrulduk
birimizde susuz çöllerden denizlere atladık

ölümsüzce
en sonunda t/ahtalı köyü b/oyladık
çöl vurgunu sevdam...

22*04*12*Karataş*