Çölde Serap Beklemek Bile Bile!
Bomboş bir ev var orada
Birisi vardı o evde, bir zamanlar
Bana o yolları
Mesken yapan birisi
Ve bir de...
Gözümü ayıramadığım pencereler.
Sessizce duruyor karşımda
Ayrılığımızın hüznünü taşıyor gibi
Yağmur damlaları sızıyor camlarından
Aşkımızın gözyaşları sanki
Süzülen o damlalar
Yüreğimi sızlatıyor o ev, benim
Senli hatıralarım canlanıyor
Birer birer...
Arkasında birşey
Gizliyor gibi pencereler
Perdeyi kaldırıp da
Bakıvereceksin, sanki!
Avutuyorum kendimi
Böyle hayallerle
Ne olur bir tanem, çok görme
Engel olamıyorum, işte!
Biliyorum, benimkisi
Çölde serap beklemek
Bile bile...
1997
Avutuyorum kendimi Böyle hayallerle Ne olur bir tanem, çok görme Engel olamıyorum, işte! Biliyorum, benimkisi Çölde serap beklemek Bile bile...
bile bile neler yapılmıyor ki.. tebrikler👍👍👍👍👍
şiir tadında bir şiir okudum yürekli şairden..
kutlarım kalemini...
Güzl bır şıır okudum kalemınızden yüregınız saglık.
İnsanı sanırım en fazla üzen hatıralarıdır.Yoksa insan yaşadığı anları bir süre sonra unutacakdır ,canı yakan unutamadıklarıdır,ev boşdur ama hatıralar doludur...Beklemenin anlamlı olduğu tek bir an vardır gidenin gelme ihtimali olduğu anlar...
güzel paylaşımnıza teşekkürler
gerçekten çok güzel bir şiir...dıygularınız cok gzl ifade etmişsiniz ahmet amca..tebrik ediorm..=)