Çömlekçi Güzelim

ey gidi karadeniz
gece zeytin gibi karasın
gündüz ayder gibi yeşile çalar mavin
kimse bilmez rengini
aslında yumurta sarısı gibi sarıdır rengin

sarı saçlı bir çömlekçi güzeli
gözleri yeşilli mavi
hamsi gibi kıvrak
duruşu ağlamaklı leylak
öpmeye kıyılmaz bu zilli
bildik camekan dilberi
tanınmamış sabahçı kahvesi eğlencesi

dalgalarıyla savaşırken gece hırçın
şafak sökerken durgun
bir alaborada suskun
dediğim gibi çömlekçi güzeli
hizmeti hörmetin kadar
bazen boş çekersin ağları
kadın gibi küser
bazen vira vira
oynar saçının tokaları ağda
sarılası gelir insanın ince beline
evde kadın kıskanır bu sevgiyi
bazen huysuzlanır yine der
ağzından düşmüyor sevgilin
oy Karadenizim oy derim
benim sarı saçlı çömlekçi güzelim
gözleri yeşil çakırlı mavi
hamsi balığı gibi kıvrak
öpmeye kıyamadığım zilli...