Çöpten Kaleler

bu gece
çöpten kaleler inşa ettim
ikimizin yerine


biliyorum
ellerim senin gibi narin değil
boyasız
biraz natürel yani
biraz da nasırlaşmış
kızma bana olur mu?


sana sormadan
malzemeyi yüreğimden çaldım
aslında sürpriz yapacaktım
ama korktum söylemeye
ya kızarsan
ya da beğenmezsen
diyemedim işte


bilirsin
cebimde metelik yok
ama yüreğimde denizler var
hem de masmavi
umutlar gibi...
toz pembe hayaller gibi...
bir o kadar da natürel


az daha unutuyordum
birde gönül bahçemize girdim
oradan en güzel çiçeklerden
bir demet yapıp sardım
dedim ya
sürpriz yapacaktım


konuşma ne olur
gözlerini de sakın açma
çünkü henüz bitmedi...


rengarenk olmalı
hatta denizin kıyısına kadar uzanmalı
öyle sıradan bir kale olmamalı
kenarında ağaçlar
tepesinde martılar uçmalı
ateşböcekleri sabahlara kadar
yanıp sönmeli etrafında


biliyor musun?
artık, karanlıktan da korkmuyorum
aslında o iyi biri
bizim için roman bile yazabilir
canı isterse yıldızlar bile dans edip
göz kırpabilir oradan
ay mum ışığı olabilir


bir de
yakamozlar denize vurmalı
balıkçı kayıkları el sallamalı
son olarak
bu bir rüya değil
gerçek olmalı


gecenin bekçisi
bizden uzak durmalı
bu muazzam anı mahvetmemeli


az kaldı
birazdan bitecek
son çöpü arka bahçeye
bostan korkuluğu yaptım
hınzır kuşlar zarar vermesin diye


artık gözlerini açabilirsin
benim dünyama
hoş geldin...



18.02.2015
Kara kalem çalışması
(akşama özel)