Çoraplarım Yırtık Olsun

Yokluğun soğuk kadar acı olduğunu bilir misiniz
ya da küçük bir yüreğin parmakları küçücükken
kuracağı hayallerinin olmaması
kötü ve bir o kadar da acı.


Siz karın altında taneleri avucunuzda tutmaya çalışırken
o küçücük eller koca bir çığ altında
saçları donmuş
kirpikleri kırağı.


Eskiden benimde mavi önlüğüm vardı
ayağımda lastikten ayakkabılar
ve terliklerim
çoraplarım her yağmurda ıslanırken
ellerim karda uyuşuyordu
odun sobalarını bilir misiniz
kaç çorap yaktım ayaklarımı ısıtırken
siz şimdi otururken o sıcacık evlerinizde
biz hala kağıtla soba tutuşturmaya çalışıyoruz
bazen ellerimizi yakıyoruz
bazen de kirpiklerimizi.


Küçücüktüm bende
sırtımda koca bir çanta
yıkılmış gece kondular arasında
koca yokuşları arkamda bırakıyordum
okumak için
bende sizler gibi sıcacık evlerde yaşamak
mum ışığında oturmamak için
doğru ya anlamazsınız
siz güzelim sofralarınıza güzellik olsun diye yakarsınız mumları
biz ise yaşabilmek için.


Şimdi ise yürekleri daracık olmuş insanların
yalın ayak gezenlere gözleri kör
elleri kelepçeli
oysaki biz sokaktan geçenleri davet ederiz soframıza
sobada pişirdiğimiz bir dilim ekmeği paylaşırız
bir tas suyumuz varsa helal ederiz
hırsızmış
cahilmiş
üstü kirliymiş
kalbi kirli olmasın deriz buyur ederiz.


Küçüktüm bende fotoğraftaki gibi
şimdi büyüdükçe ellerim
bastığım toprağın
giydiğim yırtık çorabın
sırtımda ki o çantanın
hafifliğini hisseder oldum
o yüzden büyümesin ellerim
ben hep küçük kalayım ve çoraplarım yırtık olsun!



NOT: Yarışmanın birinciliğine layık gören ve yarışmaya katılan tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum..
sevgiler