Çözümsüz Yakınma

hata benim.
hatta hataların hepsi benim.
kusursuzluğun peşinden giderken
kusura kaldım...
ben bu tatminsiz gururumun peşinden
gönüllü köle olup ilerlerken
gurursuz bile kaldım.
yükseklerden uçmak neyine
kul gibi yaşamak varken
kendini tanrıça mı sandın ey budala
ey ahmak
ey....
tanımlara sığmayan saf ü saf
aynı zamanda boş boğaz ukela!
neye yarar
kapıyı yüzüne
yumruğu gözüne çarpmadıktan sonra!
ne yazar sen nefretini,usanmışlığını
yazıp dursan bu satırlara.
git
doğru yerde değilsin
yanlış kapıyı çalıp da doğru adama rastlamayan ilk sen misin de
kayda değer olsun bu şaşkınlığın.
bu burnu büyüklüğün verdiği derdi
nasıl atarsın üstünden
nasıl olacak bu çıkmazın çıkarı şimdi.
bu doğmadan donu başına biçilmiş çocuğun
adı ne olacak
sonu ne olacak şimdi.
eğriyi doğruya karıştırmadan
temizi kirliye bulaştırmadan
hayatımı gurursuz ve huzurlu geçirmenin
bir yolu bulundu mu.
uyumalıyım sonsuza değil sonuma kadar.
görmeye gücüm yetmiyor
beklemekle çözüm gelmiyor
nasılsa kimse sesimi duymuyor
say ki ölüyüm gitsin!
bende bu efendilik sende bu serserilik
üzüm üzüme baka baka karardı artık.
o kapıyı yüzüne .
o yumruğu gözüne çakmadıktan sonra
ne anlamı var buralara
sitemimi öfkemi yazmış olmanın
gamlı baykuş gibi ötüp durmanın
düşmanı sevindirip dostu kırmanın
ne anlamı var şiiri öldürüp ardından ağıt yakmamın.