Çulha

Kendi yurdunu arayan kuş

Hürmetle uçtu uzak diyarlara

Çulhasının elinden düşme iki kanatla

Göğü örüp durdu mavi bir yumakla

İliklerine yıldızlar iliştirilmiş

Sabit düğmeler ekledi sonra

Hazıra konmak bir kuşun

Tarihsel belleğine ihanetti

Bir ayağı aksak göksel şölende

Kanatsız

Hırkasız

Yıldızsızdı çocuklar

Ve yüreğim

Yüreğim ah

Teli kopuk ud gibiyim

Bir udinin içli sesinde

Kurumuş bir iskeletim

Yurdunu arayan yalnız kuş

Uçtu uçtu

Çok uzaklarda bir zeytin ağacına kondu

Çulhasının elinden alnına bulaşan kan izi

Ve nakış nakış yıldızlarla bembeyazdı

Meryem' in nefesi çölün rüzgarlarıyla

Yalnız kuşu sallayıp durdu

Kurumuş hurma ağacına takıldı gözleri

Hiç bitmiyordu bitmeyecekti

Çulhanın çilesi