Cümbüşlerle Beslenen Güzellik

Haciz bombası patlıyor
Postacının çaldığı kapılarda
Solgun tipiler yağıyor hardal rengi hazânlarla

Utangaç kânunlardan eser yok
Cümbüşler cirit atıyor şimdi
Bir demet gül ölüverdi ekmeği özleyen çocuklar gibi

Yalanın sevgisi de olurmuş
Hiç çekilmeyen hayatın sıcağında
Bakışlar gitme mevsimindeyken yıldızlara

Tezkireler susmuş hamselerin boynu bükük
Tezekle sıvanmış duvardaki kir
Tezhîb eyleyecek adam arıyor şiir

Vurmuşuz güzelliği yüreğinden
Hastanelik olmuş zavallı
Bütün mesele 'ölecek mi ? ' sorusunda saklı...

Bülbüller ağlamakta çok haklı...