Cümlelerim Nokta İstiyor

Asırlardır yazıyorum kalbime gömü bulmuş gibi
Nihayet çıka geldin
Hoş geldin

Ördüğüm duvarlar ağaç boyunu çoktan geçmişti
Yüzümde çizgilerim
Ellerimde mürekkep bulaşığı
Git gide çoğalıyordu

İşte!
Bu vakitte sen geldin
Hoş geldin

Sayfalarım tükenmek bilmiyor, beyazı karalıyorum
İçinde aşkı anlatan milyonlarca cümlelerim var
Ama isyan
Ama hicran
Bu diyar bilinmeyenlerin diyarı
Bilinmeyenlerden gelen bir kayıp belki de
Ne mi anlatıyorum seni! Evet seni anlatıyorum

Geldin ha
Geldin
Hoş geldin

Hep bir gölge vardı karanlığın kuytusunda
Kafamı bir o yana bir bu yana çevirirdim olur da görebilir miyim diye
Sessizlik içime işlemiş
Bir dantela gibi süslüyordu her yanımı
Görenler neden bilmiyorum ama başını çeviriyorlardı
Hayrete düşmüş bakışlarımla izliyordum
Anlam veremediğim çok şey var aslında
Mesela! Gelişin gibi

Tekrar söylüyorum
Hoş geldin

Bitmedi kelimelerim
Biteceğini de düşünmüyorum bir ömür
Her çığlığımda damarıma damarıma basıyor hücrelerin
Birleştiremiyorum parçaları
Çözemiyorum düğümleri
Her fırsatta burama burama vuruyor rüzgarın sesi
Söylence
Bir söylence ıslık sesleri ayaklanıyor
Ne depremler yaşıyorum bir bilsen

Geldim mi diyorsun!
Hoş geldin

Bir virgül bırakmıştım hayatıma
Devamını beklediğim onca şey adına geç saymadıklarım
Yaş geçtikçe, ömürden bir gün daha bittikçe anlıyorum sonu

Şimdi!
Sen geldin ya
Son kez söylüyorum
Hoş geldin

Ben gidiyorum
Geç saymadıklarım sana kalsın
Sen
Sen!
Hoşça kal
Cümlelerim yine tükenmeyecek milyonlardan milyon seç
Virgül vardı sonlarında
Şimdi nokta bırakıyorum
Sonu bu /Acı
Vakit doldu artık gitmem gerek
Sende olan mesaim bitti
Belki bir gün sesime zamanında ses verirsen gelebilirim kim bilir
Ama şimdi cümlelerim nokta istiyor
Yalnız bırakamam onları
Hoşça kal...