Cümleten Aşûfte Sevdamız

tanrı bile âşkı affetmezken biz kâfir gecelerde haram sevdalara yanarız; cümleten aşûfte kalbimizin yangınından ölümleri bile sarhoş ederiz




düşün ki
tahtına yaslanmış geceler örülürken
bizim gözlerimiz kadehlerin en kırılgan aynasıdır
parçalanmış hayyâm mısraları hınzır sevdalarla
şarap mavisinde sızılı gözlerimiz var
ah belâ gibi sarıp sarmalamadık seni bir dem
kalplerimiz yüreğimizin düğümlü meyhânesi
hâlâ cümleten aşûfte seviyoruz seni hâlâ


bil ki
sözümüz küskün bir davul tokmağı gibi sarsılır
geceyi tellerden düşüren
bir şairin ölü sevdası gibi mırıldanır adın
hıçkırarak içilen korkaklarına söylenmiş kadehler
bize dokunmaz
ah kalbimiz kalbimizin meyhânesi
cümleten aşûfte severiz seni hâlâ


eyva duymaz mısın
bulutlar çekilse bile ay ışığı bize haram
sen gecemize yasaklısın âşikâr figanımızla
şu mezar taşları bile diken diken içimizde
kâfir karanlık her gün başka bir sevdalı
uçurumlardan düşer narin mazlum
ateşin bile yetmez yakmaya
ah cigaramız dar gelir koruna dar gelir bize


ne mahrem hüzünlerle sevişiriz
yolu kesmiş sabahların yanlışlarında
sarıldıkça saçlarının uçurumlarında
ah püsküllü belâ delice deliliğimiz
yanarız kolumuzdan düşer yanarız yine
yanarız işte