Çuval

Çok şey öğretti bana paylaşılmamış zaman,
Fersah boylu saçlar ağarttı,
Fantezi kurduğum her an,
Dirhem dirhem canımı aldı.

Atamdan kaldı bu sevdâm,
Töreye uydu yüreğim, boynunu eğdi
Zaman, sensizliğin adını koydu.

Sorgulanmış gibidir yüzüm, çizgilerle donanmış,
Ağlamaklı fersiz gözüm, kör olmaya ramak kalmış.

İşim dert yüklemektir,
Karlı dağda hayalini aramaksa, beyhudedir
Sesimdir yankılanan, çığlığımsa boğuk,
Ayazımı unutturan tek şey;
Kaskatı kesilmiş bir resimdir.

Sen bu şiiri duyduğunda gülüm,
bir çuval mektubu önüne dökecekler,
Hepsi de bir köşesi yanık, görecekler
Uzaklardan 'hoşçakal' yapsa da elim,
Artık kalem tutmuyor diyecekler.

10.02.2000 - 2009