Dağ Çiçeği

dönmeliyiz artık çok geç oldu
şu kapı senin bu kapı benim
sakın ağlama duymayacağım
kalbinin kalbime titremesini

masayı donat süsle gül ile vazoları
mumlar yak dağ tütsülü masallar bilen
kirpiklerim den düşecek kadar yakınsın
şakaklarıma yalanlar söyle
yanaklarım elma gibi utangaç
dudaklarım nar gibi dolgun
işitmediğim şarkılar söyle

avutma ne olursun beni beyazla
şişman adam çayına sinmiş
garsonlar hesabı gözetliyor
bu tavanda ki gölge kimin başım niye dönüyor
biraz su ver acıklı olsun
çivi çiviyi sökermiş yalan mı yoksa
ellerimin kıvranışını dindireceğim
nefesin nefesimi bir bulsa

boyum boyunu bilmez
kısası ruhum asansör dibi
ısın sam biraz ayaklarıma
başından bir kaç santim aşacak gibi
korkuyorum
korkuların en zorudur bilmemek
mesafeler azaldıkça zanna gömülmek
ben bir marangozun tahta bacaklı çocuğuyum
ağır gelmez bana tamir edilmek

ağladığıma bakma sırıtıyorum işte
gülüşlerimi çaldı kalbi kırık bulutlar
anlamam karnımdan gülmeyi
yağmur yüklü alkışlar
yanaklarımdan sildi gamzeyi

o yetim bakışlı çocukları tanır
niye böyle kalaylanmamış tas gibi somurtuyorum ki
dışarıya çıkıp ışık toplamalıyım
akşama kavuşuyor mey ve raks
gün sevinçlerde
yaz oyununun ilk dönenceleri küçük eğlencem
nede cesur imişim bu acı su iyi geldi be
yüreğim tanrısına kavuşmuş gibi susuyor
masalar nerede
insanlar kibrit kutusuna saklanmış
şamdanlar kırmızı boncuklu perdeler
niye korkuttunuz beni böyle

tekrar geçiyor nisan
hep böyle titrerim
bir dağ çiçeğiyle buluşsam.