D/ağlatma Yüreğimi Ey Mısra

-----




Benim eşkıyalığım boynuma astığım vebaldendir
--


Ah şair yürek,

Sözlerin çığlığı mürekkebine bulaşmış
Neylesin kalem

Yokuş yukarı akıyor sular
Derin Mezopotamya iklimleri öksüz
Ölülerin konuşma izni çıktı bilirmisin
Düşerken hatıralardan söylem dediklerin
Ahir zaman dervişlerinin elinde bendir
Yunusun dilinden söz
Veyselin parmağında kırık mızrap
Coşkun ırmaklar gibi dip yerinden
Çalmalı yürek parantezi sıyrıklarından hoyrat türküleri,


d/ağlatma yüreğimi ey mısra
yükün ağır
masallar bitmiyor sürgün yemişken kaf dağına
yağmur ince ince günahları ağartır
düşler yorgun
şiirlerin acı yanıdır bizi dağıtan
gözlerde nem
yürekte hüzün kasırgası


epeyce birikmek vardı asumana sığmamak için
epeyce çoğalmak
arşınsız ve destursuz ölmek için
ölümü yormak..



masal çağımız çoktan geçik bilirim
mama kokan nefesimiz çoktan kocaldı
lakin..
ellerimize serçe kanatlarındaki dokunuş
usumuzun en mütena yerinde
hep aynı özgür çocuk


k/ayıp söylenceler yapışır kalemime
varım noktam noksansız ...ten..endam
cehenneme ateş eder ellerimin diretisindeki vuruşlar
t/adına varamadığım ömrümün düş artıkları
katık sanmışım yalandan devşirilmiş gülüşleri....



epeyce birikmek vardı
göğe asılan her yıldızı şamdanlara bırakmak
derin bir deltada kavuşma anı
yontarak her yabansı düşselliği
ırmaklar boyu çılgın
ezber bozan suskularımla coşkun
akıntıya kapılmak..


?'aklımın talanında yorgun her söylemim. Alıp başımı öznelerin kırık yerinde yamalanmak istiyorum...''