Daha Çok İşim Var Çok

Zaman bir atlı arabası hızında ilerliyor,
Yavaşlatmak ne mümkün,
Onu durdurmak imkansız.
Büyüdüğümüzü anlayamadan,
Bak yaşlandık işte,
Saçımız, sakalımız ağardı,
Belimiz büküldü,
Dişlerimiz döküldü,
Gözlerimiz görmez oldu,
Rengimiz gittikçe soldu,
Elimiz baston tutar oldu,
Geçmişle avunur olduk.
Daha dün gibi geliyor çocukluğumuz.
Çocuğum baba, torun dede derken :
İçim haykırıyor,
Ben o kadar yaşlanmadım,
Bu bir rüya,
Uyanmak istiyorum bu derin uykudan,
Fakat olmuyor.
Hanım bu kadar üzülme diyor,
Kalbini zorlama, yeni ameliyat oldun.
Ben ise korkma bana bir şey olmaz diyorum,
Ne yapsam gerçeklerden kaçamıyorum.
Zaman bir at arabası hızıyla ilerliyor,
Yemini yemiş, suyunu içmiş besbelli,
Molada vermiyor.
Belki de varacağımız yerde, çok dinleneceksin diyor,
Diyeceğim bir şey yok, haklıda.
Sızlanıp , yakınsamda,
Bıraktım kendimi zamana,
Tekrar diyorum, elimden bir şey gelmiyor,
İçimden bir ses fazla düşünme diyor,
Keyfini sür geçen zamanın,
Bilemiyorum, kararsızım,
Yorgunum, halsizim,
Ne acelem vardı...
Bu kadar hızlı gidecek,
Hep çocuk kalamazmıydım.
Çevirin zamanı geriye,
Ben gelmiyorum işte,
Daha yapacak çok işim var,
Çocukluğumu tekrar yaşamak istiyorum,
Doya doya,
Nerde benim yarım kalan Elma şekerim,topacım,sapanım,
Arkadaşlar siz ilerleyin,
Ben sonra gelirim,
Acelem yok,
Yapacak çok işim var, çok.
Beni soran olursa eğer,
O hiç büyümeyecek, hep çocuk kalacak dersiniz,
Zamana inat...