Daha Ne Yapayım Seni Anlamaktan Baska.!

Mantık aranıyorsa duygularda,
Sevgi alıp basını gitmis demektir yada üzeredir.
Bazen söylenen sözler,
Sarf edilen cümleler bosadır...

-----------------------------------------------------
Seviyorum aslında kendini seviyor olusunu,
Agır ama kendinden emin yürüyüsünü.
Bencil olusunu,
Nazik olmayısını.
Ama bi o kadar da zarif olusunu.

Secimlerini.
Sevdiklerini.
Sevmediklerini.
İctigin sigarayı icine cekmeyisini.
Giydigin herseyi.

Uzun boylu olusunu.
Ve seni öptügümde-beni öptügünde,
Ayak parmaklarımın ucunda yükselmek zorunda kalısımı.

" Seninle sarabı,viskiyi...
Manzarayı,geceyi,dolunayı,rüzgarı,köprünün ısıklarını...
Gülüsünü...
Bana,uzaga,oraya,buraya,heryere bakısını...
Ansızın kolumda gezinen parmaklarını,
Saclarımda dolasan ve onları cekistiren vahsiligini,
Heyecanını,
Beraber yaptıgımız onca seyi seviyorum..."
-----------------------------------------------------

AMA bunlar yetmemis sana,
Daha fazlasını istiyormuşun benden.
Tıpkı masallardaki o,
Kralicelere krallara zehirli elmara prenseslere sihirli aynalara inandıgın gibi.
Hayaller aleminde yasamak gibi.!

Bunca zaman nereye kadar yürüdü iliskimiz.?
Aslında iliskimizin nasıl yürüdügü önemliydi!
Nereye kadar yürüdügü degil...

Onca yapılan seye ragmen.
SEN,elimden kayıyordun göz göre göre.
Bense izlemekle yetiniyordum...

Anlamalı bazen istedigin sey icin caba gösterirken,
Aslında onu kaybettigini...