Dalgınlıklar

sıkılıyoruz çılgın duygularını yitirmiş bulvarlarda
kanlar içinde düşüyoruz çığlıksız yüzü koyun
kıpkırmızı akıyoruz ağır ağır pıhtılaşıyoruz
şimşeksiz günlerde bulanık havalarda sessizliklerde
sevdalarımızla yağmalanmış oluyoruz..

oturuyoruz sahipsiz meydanlarda kırılmış basamaklarda
çentik çentik çiziliyoruz adi beyaz mermerlere
kucağımızda bir demet kasımpatı duraklarda
can çekişiyoruz belki soluyoruz birlikte

sonra.....

motorlu testereler çalışıyor damarlarımızda
asırlık çınarlar oluyor biçiliyor anılarımız
katil parmaklarıyla acımasız düşülüyor tarihler..

ellerimizi yanaklarımıza koyuyoruz trenler geçiyor
serum şişeleri sirenler içinde yollara dökülüyor
oyunlarını terk edeli çok olmuş çocuklar arasından
her nasılsa denizleri özlüyoruz göz kapaklarımızdan..

eğer gidersek hiç dönmemek üzere gitmeliyiz diyoruz
ama yoklukların içimizde kör kuyularını artırırlarken
an ve an avuntularımızın ötesinden
uyanıyoruz sabahlara terliklerimize dalgın bakıyoruz
halılarda yabancı değil saksılarda perdelerde
düşlerin çevremizde zar zar dolaşıyorken
sonbahar sonları kışlar içinde alabildiğine yanıyoruz...