Dalkırmaz

Bir adam/
Derin kozasına
Sırma ipekler örüyordu
Ardıçtan kovanı vardı
İçinde bal yüzlü çocuklar
Ellerinde hürriyet/
Gözlerinde atamın ışığı
Sürekli insan kazanıyordu
Çam kozalak yüreğinde
Ben bildim...

Bir kadın/
Çakır gözlerinden
Dingin bulutlar geçiyordu
Al yanağına sevinç oturmuştu
Hüzünleri kır çiçeklerinden kanaviçe
Kapının önünde/
Kapının önünde/
Cevizli keteler yapıyordu
İnsan sıcaklığında
Ben yedim...

Bir gelin/
Arıkovanı gibi
Çalışkan mağrur dik başlı
Dalkırmazın yüksek yaylaları gibi
Köyünün öğretmeni/
Dil tercümanı/
Sevda harmanı
Ben gördüm...

Bir çocuk/
Esmer gözlerinde
Sığırcık telaşları
Ne giyerse yakışır
Kuzey rüzgârlarının
Demi yanaklarında
Öpülesi koklanası onlar
Ben sevdim...

Onlar suda balık, çiçekte arı
Yürekte sancı/erkendiler erken gittiler...

Bu şiir yakın zamanda Artvin Şavşat Dalkırmaz köyünde
Elim bir trafik kazasında yitirdiğimiz/
İsamettim, Sultan, Şenay, Kuzey Demir anısınadır...