Damdaki Kemancı Vurulursa

Diyemedim evet
Korktum
Hep sakladım kendimi keman inlemelerine
Ve hiç inemedim yere
Belki'lerin acabaların ardına saklanmıştım aslında
Damlarda...

Korkularımın siperindeki korkularıma serenattaydım
Yani sana...

Ama bilemezsin sen
Damdaki kemancı olmak ne berbat bir şeydir
Konuşabilirken söyleyememek mesela
Dünyaya kendini anlatırsında
Dünya'na tek kelime çıkmaz çıkamaz boğazından
Yani berbat ötesi berbat...

Ona buna caka satarsın bir de cesaret
Birde adın şair güya
Hah!

Dünyanın tüm güzelliği fışkırır kaleminden de
Kendi dünya'na akmaz tek bir damla!
Ve dünyalar kadar da seviyorsun birde
Hani cesaretlisin ya güya
Duble hah sana!




Oysa kaçıncı bugün ne olursa olsun gün bu
Kaçıncı uzaya yolladığım
Gör artık beni duy beni işaret fişeği
Netice alınamamış kaçıncı açılım bu
Ve kaçıncı yine görmeyişin...
Ve kaçıncı ölüme aldanışı ruhumun
Farkındayım artık kabuk bağlayan yüreğim eriyor...



Hayallerimde rüyalarımda hatta sayıklamalarımda
Papağanlara taş çıkarıyorum
Yanına geldiğimde ise
Şebeke suyu gibi tıs....
Bıktım artık usandım
İçindeki inciyi dünyaya sunamayan
Kalın kabuklu bir istiridye olmaktan!

İncim
Dünya'm
Sıkıldım artık bu hayattan
Duy artık
Gör artık
Sapından tutuğum kemanımla
Kendimi atıyorum bu damdan!
Ayrılıyorum senden!
Ve işgal ettiğim korkularımdan!
İsterim ki;
Sert acabalarına belkilerine
Yumuşak bir düşüş olur bu!
Tepkinde ne olur hiç bilmiyorum..
Tek bildiğim içimdeki bombayı
Artık sana bırakıyorum!
Atıyorum kendimi işte..

Ama kalabalık olsun istemem
Ana haber bültenlerine filan,
Sekiz sütuna manşet mecmualarda!
Tüm dünya da duysun istemem
Bir dünya'm duysun yeterli!
İstemem demesinler
Damdaki kemancı vurulmuş!



Şimdi gözlerim kapalı
Ve en ucundayım damın
İster sarıver sıcacık yumuşaklığında
İster bırak düşsün bedenim olduğu yere
Ya bir kurbağa öpücüğü düşsün bahtıma!
Ya da kalabalığa karış hiç tanıma!


Hadi son bir cesaret ruhum!
Son nefesinle ve tüm avazınla ama !

...

...

...


Seni seviyorum!




Seni seviyorum!




Seni seviyorum!