Damlalar
Bir şiir mırıllığında
At'ın kumu silkelediği yol’a
uyanan yüzüm..
Geçiyorum suları sırtlayıp
Dilimde kafes
Zamanda çöl
aydınlığı
....
Rüzgârın kanatlı toprağına nal göğsü
Sözcükler serpiyorum
Söyleyin sel kuşların yıldız tozlu çocuklarına
buraya gelsin.....
Alnımda aralanan perdenin ıslık yağmuru
Yaprak kızıllığında ayna açar göğe
Sarmaşığın suyunda mürekkep dalları/
Kitabın yarısında dağ/
Ve dizlerimde
şarkıların kuyu gölgesi
Büyümeyi
Yanağımda duvarın sarısıyla anlatıyorum
Karanlığı kundak yapan ağaçlar
Işığı yanmış masalla gülerken
Parmak uçlarımda nezaket kıyıları
ruhumun ırmağı..
Semazen sessizliğiyle su içer..
Fistanlı zakkum
Derinliğin ötesidir gece
Bir ateşdir dudaklarımda
Susmanın çıplak a/yazı
Dünya ay karanlığında uçurtma
Damlaları kamaşırken buğdayın
Boşluğa kenetli ellerimde salkım kuş
zamanın gövdesi..
Kara denizin tuzunda gül mavisi
İncecik akşam gözlerime
topladığım
.....
Emeğe sağlık,
Kutlarım.
Bismillah...
Özü, sözü fırtınayla dolu şairin her şiiri bir tufan uyandırır.
Özü, sözü ateş olan her şairin şiiri de bir yangın çıkarır.Göz gözü görmez olur.Hele bir de rüzgârını çağırmışsa, zordur o şiirdeki yaylımı durdurmak..
Özü sözü aşk olan her şairin şiirinde bir uysallık, bir teslimiyet, bir yenilmişlik, bir kendini kaybetmişlik olgusu vardır.Onun gücü karşısında biçâr olmaz da ne olur insan!
Sonra da haremi yavaş yavaş gün yüzüyle tanışır, gün yüzü de onu ince ince süzer tanımaya başlar..
"Şiirler beraberce söylenen solo şarkıları gibidir" demişler.
Şimdi şu şiirin sesine bi kulak verip kendimizce bir eşlik edelim hemi.
Sonra da rüzgârın kanatlı toprağında atlar koşturalım.Yıldız tozu serpelim yollara, çocuklar gelsin.
İnadına inadında saplansın karanlığın karnına ay.
Çok eğilmesin artık hayatın baygın bakan yamaçlarından.Üstüne yaşarmasın gözyaşları.
Şiir yazmış yine şiirdaş, üzerine de kendisini.
Oku oku bitmiyor.. Yaşam yoğunluğundan ruh bir şarkı söylemiş,mırıldanmış dizelere, lir'den bestelenmiş, lirikce söylenmiş,lirikçe akıvermiş maveralara.
lirikçe duyduk.. Lirikçelendik..
Tebessüm ışıklarıyla toplansın akşam gözlerine,tebessümle ışısın hep şaire.
derinliğini baktıkça sırtım üşüyor güneşten be kadın...