Damlaya Damlaya Gül Oldu

aşk,
yatağı değişmeyen bir ırmak gibi akıyor,
akıyor.
hiç durmadan akıyor.
kimi benim gibi kenardan bakıyor,
kimi ellerini açmış allah'a yakarıyor...

oysa sevmek aşk'dan ibaretti,
ve tanrı aşkı yarattı.
aşk ihaneti,
ihanet cehennemi,
merhamet cenneti...

gözyaşı biriktirdim sevda çöllerin de,
yüreğim hasret rüzgarların da dağıldı,kül oldu.
ağladım sevgime,
gasvetimden gizli gizli ağladım,
damlaya damlaya gül oldu...

sen bana bir gün ayırmadın derken,
ben sana her günüm sen diyordum.
ben seni çok bariz sevdim,
sen beni biraz bile dinlemedin,çok yordun...

ne zaman ki gitmek istesem kendimden,
sen yine gelip kuruluyorsun,
oturuyorsun yüreğimin baş köşesine.
ne zaman ki bir çığlık duysam,
sesim karışır,senin sesine...