Dante'nin Cehenneminde

Her gecenin ardından soluklanıyorum

İçimde hazan mevsiminden kalma sarkıtlar

Ağırdan ağırdan uçuşuyor kuşlar

Ve sokaklar bir tül gibi saklıyor suçlarımı...

Bir deniz düşünüyorum durup dururken

Kıyısında avuç avuç taşlar...

Limanında yalnızlığa mahkûm gemiler

Ve ben sevgilim...

Avare avare söylemekteyim şarkıları

Öyle durgun öyle dargın

Hani yaprak dökmesi vardır ağaçların

Bir de gözleri büyüleyen koyu kızıllık...

İşte ben hep orda kalmak istedim

O yolda o bankta o sessizlikte kalmak istedim

Ve yüreğimin dingin mezarlığında

Dönüp duruyorum öyle sessiz öyle sakin...

Sevmek öyle sebepsizce uzaktan

Mesele bu en başından beri sevgilim

Unutmak ve kabullenmek arasında koşuşturma

Ve sanki Dante nin cehenneminde

Kat kat sorgulanmaktaydı ruhum...

Meğerse sokaklar o kadar ıssız değilmiş

Meğerse lambalar sönük değilmiş geceleri

Ben kör... Ben soğukmuşum...