Dar Boğaz Nefesler

şiirlere soyundu umutsuzluğumuz,
gök mavi, yer yeşil, cıvıl cıvıl kuşlar,
bizde hep güz hep grileşmiş susuşlar...

çırılçıplak kaldık karamsarlıklarımızla bir odada,
o kadar çok intihar var ki damarlarımıza ilaç niyetine verilen,
sıcaktan bunalırken titreten rüzgarlar döver son neşelerimizi...

dualar mı kifayetsiz, ya da ağzımız günahkar,
ne çok gün sayışlarımız var, ızdıraplı,tükenmiş,ıssız,
katmer katmer, çizim çizim yaşlanıp ölüyoruz umutsuz...

yüreğimiz dayanmaz zihnimizin kararan ihtimallerine,
aşk pembe,aile yeşil,yokluk kapkara,
ruhta hep kolu kanadı kırık bir umut...