Dar Vakitli Bir Kesitti Anılar

Hep dar vakitliydi seni andığım günler,
Hep geçmez bir zamanda kalırdım.
Çoğu zaman yara alır,
Aşkı bir kibritle yakardım.
Hoş ben de yanardım o yangında.
Bardaktan boşanırcasına yağmurlanır,
Ama hiç ıslanmazdım

Haberini alamazdım hiçbir şekilde,
Sesini duymak mucize gibi.
İşte böylesi bir halde hep kör kütük kalırdım.
Azalırdı yüreğime hediyelerim,
Ne yüzün olurdu,ne sözün,ne ellerin
Ben ne koca yürekli biriymişim meğer,
Senin sevgini hep tek başıma omuzlardım.

Hayret!
Hiç iş işten geçmezdi,
Hep unutur dururdum verdiğin kederleri,
Bir seni unutmazdım...
Oysa bir elin parmağı kadar mutlu etmiştin beni.
Oysa çoktan bitmişti zamanın mutluluk dilimi.
Hep sarı sayfalarda dile gelirdim,
Bir gün olsun karşına çıkıp,
Şöyle bağıra çağıra
?-içimi tükettin!'
Diyemezdim...

Hep kör bir aşıktım o dar vakitlerde,
Zamanın hangi dilimine bel bağlasam,
Hepsi biraz daha sen yanlısı olurdu bana.
Kaçırdığım aklımı hep senli düşlerin iziyle bulurdum.
Çoğu zaman yıldızların görünmediği,
Hani biraz bulanık suları andıran,
Ama gözlerini resmetmeyi unutmayan,
Bir gökyüzünde bulurdum,gece nemi kokan gözlerimi.

Sabaha ne kalırdı hiç bilemezdim,
Zaten günaydınlarla da başım pek hoş değildi,
Senden uzak kaldığımdan beri.
Sabah olunca da akşama ermek istemezdim,
Dar vakitlerimle.
Çünkü bütün vakitlerde,
Ruhumu sıkan bir çember gizlenirdi
Ayrılığınla.

Bazen de kendini bilmez kahkahalara sarılırdım,
Ve kendi sesimi duydukça,
Kendimden biraz daha uzaklaşırdım.
Sınırsız ve mekansız düşlerim olduğunu bildiğim halde,
Ben hep daracık bir örgüde,
Sen motifini kullanırdım.
Bütün şiirlerimin temini sen yapardım.
Ama hep dar vakitli bir zaman olurdu
Dizelerimin yazılış anları.

Başım ayrılığınla o kadar dertteydi ki,
Hep dar vakitliydi karanfil rengi anılarım.
Dalgınlaştıkça genç zamanlarım
Yaşamın son kıyısına kadar varırdım
Sırf seni düşünmek için,
Yürümeye mecali olmayan,
En yaşlı halimin rolünü oynar,
Olduğum yerde öylece kalırdım.

An gelir sarartıp umutları,
Ölüme yaslanırdım!

An gelir yeniden doğup,
Dar vakitlerini bir daha yaşardım!




25 Nisan 2010