Dayanağım Hep Sendin Şiir Sandığım

Biliyor musun
Bu gece bende düşsel hikâye telâşemsin..

Nazlı ruhumda
Uçuşuyor mazinin sesleri
Şiir sandığıma konuk olsam tazecik
Okşansam diyorum yanağında yine senelerin


Nasıl unuturum bir zamanlar ürkek ceylandım
İçime çekmişim yığılmış hislerimi
Kapılmışım bir âleme sıcacık
Akşam küskün ben küskün
Gözlerime bile yetmezken


Gözyaşlarımın çukuru sus!
Hep susarsın ya avazı çığlığıma
Yarım kalmış bütün günahlarıma
Öyle sıcak ve yakınsın ki bu gece
Duru bir kız çocuğu omzunda ağladığım
Dilim varmıyor yeminli solukladığım
Bak nefes alabiliyorum


Sövüp doymayı bile beceremeyen
Hasreti içinde haykıramayan
Gamzelerime bak
Bak!
Alsan gülüşlerimden güzellikleri
Durmam ki artık
Haykırırım ruhumu paslı sürgülü


?Oynak bir dişi miydi şiir bende'
Otur düşlet yârin üşümüş kirpiklerine
Rolleri pay eden mora çalmış düş!


Uğrama demiştim yakışmaz
Uğrama hayallerim çetrefilli


Korkuyu keşkilerle dimağıma budayan
Gözlerimden lisanı silemeyen
Sözler şahit dudağımda
Düşünce kırıntılarım her zerremde
Kanıyor kanamasına da


Sadakatle;
Görmezler bu yalan dünyada
Geçit verdin ağlarken gülümsettin
Ruhumu titrettin ya renk verdin
Pembe.. mavi ah o hayaller
Dimdik tuttun yüreğimi
Kilit vurulmuş inat kapılara

?Dayanağım hep sendin şiir sandığım'