dayanak

ben bir gece dağıldım
ellerim titremekten yorulmuştu
kalem bana küfrediyordu
saat sabahın dördüydü yazamıyordum
saaat dörtte değil dördü bir geçe dağıldım

biraz gücüm olsaydı
ya da dayanağım
florasanlar boşa yanıyordu
montaigne gene ne anlatıyordu
sen yoktun en kötüsü
düşüp kırılmıştım
bir daha toparlanamamak
eskiden olsa korkuturdu
halbuki bana
ne
ne vakit
neden olmuştu
aynadaki çirkin adam duruyordu
ben nerdeydim hiç bilmiyorum
bana bakıp kıs kıs gülüyordu

#
özgürce sallanabileceğim bir ilmiğim olsaydı
seve seve idam ederdim kendimi
yeter ki bir dayanağım olsaydı

#
yazdıklarım belki yarın saçma gelecek
bunu bile bile yazıyorum
belki yarın hayat da saçma gelecek
bunu bile bile yaşıyorum