Dayanmak Zor

Dayanmak zor
Gözlerinin önündeyken sevgili
Elin kolun bağlı beklemek
Ölümünü...

Konuşacak, yaşayacak
O kadar çok şey varken
Dur diyememek
Giden gözlerin ardından
Kalınca yalnızlığınla
Yedirememek yüreğine
Hala yanındaymış gibi
Hayaliyle konuşmak
En çok da kabullenmek incitir ya
Artık o yok diyebilmek
Dudaklarını mühürler


Ve bir gün gelir en olmadık zamanda
Hatırlarsın
Hüzünlü bir tebessüm sarar dudaklarını
Beraber yediğiniz yemekler
Dinlediğiniz şarkılar
Geçer aklından
Kalbinde bir ağrı hisseder tekrar unutmaya çalışırsın
Ve bir gün tekrar hatırlarsın
Tekrar...


Yaşın ilerlemiş yüzünde ilk kırışıklıklar belirmiş
Saçından ilk beyazını koparırsın
Eski bir kitap geçer eline
Tozlanmış,yıllar geçmiş, açılmamış
İçinden bir resim çıkar
Deniz kenarında çekildiğiniz
Hani daha 17indesin
Öyle güzel öyle alımlı
Keşke dersin o günü tekrar yaşasam
Ellerim yanaklarını okşasa ıslak rüzgarla
Gözlerim öyle içten baksa
Ve desem
Onu sevmekten hiç vazgeçmeyeceğimi
Bilse
Bir an bile başkası olmayacak yerinde


Belki altmış beşimde
Belki de yetmiş
Bir anda yanında bulucam kendimi
sımsıkı sarılıcam ellerim saçlarında
yine o mis kokusu burnumda
özlemim hırçın dalgalarını vurucak yüzüme
ve onun yanında olmak,
aslında cennet olacak bana...