Daye

Göğsümde yürüyen acı
Akıllımı süpüren rüzgâr
Ayaklarıma dolanan yalnızlık
Süklüm, büklüm hallerim
Ve beni sılaya sürükleyen özlemim




Şimdi orda olmak vardı
Yüreğimdeki barikatları söküp
Soğuk ve ayazına aldırmadan
Munzur'un doruklarında avazım çıktığı kadar bağırsam
Yer yerinden oynasa
Uyusam yine kollarında kokun üstüme sinse
Sokulsam sinene
Sil baştan olsa hayat
Okşayıp saçlarımı bağrına basan, kokunu çeksem içime




Belki o zaman annem
Hasretin düğümleri çözülür, yaralarım kabuk tutar
Acılarım kollarında susar
Solumda ki hançer çıkar
Özlemin dini, imanı yok işte
Özledim hemde çok
Hiç bir alfabe yokluğunu anlatmaya yetmez daye




Daye:(Anne)