Değişiyor Zaman

okyanus uzunluğunda yokluğun
zamansız yordu beni
bir nebze olsun
saçmalıklar nefesi değsin
müebbet kederin kanayan duvarlarına
üstü açık yürek depomun
hiperaktif duyguları
çekirge sıçrayışında

biz ne vakit
böyle küstahlaşmayı ögrendik
hangi sözün bitiş noktasında
iblisin gözlerine umutlarımızı astık
söyle
kaç aşkı
kalbinin avlusunda
kurşuna dizdin
kaç gram
kaç kilo
argo sözler biriktirdik
yastık altında
düzmece yalanları tespih yaptık
her taşına değen parmağımız
sızlamadı

işte
gece pelerinini doldurup taşırmak için
düştü yine
tan ağarmaya yakın
çatırdatacak göğüs kafesimi
kırılmış yaşamın günahları
dudaklarımdan dökülen sözcüklere
bağrını kapatıyor

azrail
ne vakit ruhumu bedenimden
sınır dışı edeceksin
yorgun ölümlerin sesine kulak versem
çıkar mısın yola
yarım ay tebessüm çizen dudaklarıma
bu kaçıncı dürtmen
öyle yanağımdan makas alıp
çekip gitmek var mı

oksijen yüklü şiirler tenefüs ediyorum
her gece bu saatlerde
gözlerimin buğusundan geçiyor anılarım
dimdik ayakta
sessizlik yapışmış diş etlerime
bir dil darbesi vuruyorum
çalkalanıyor ağız boşluğumda

sen
kirlenen duvarıma sırtını verme
ruhumda çöreklenip yatan yalnızlığımı
kıskanma
öyle sıkı örttük ki üşüyen yalanların üstünü
yorgan yorgan üstünde
sıtmasına sırt çevirdik

sahipsiz bir gölgeyim
yerli yersiz kavgalarımla
bir yanımda oval yüzlü uçurum
avucumda hayat çizgim
ayaklarıma gidip gelmeyi öğretiyor
tabanlarımda patlayacak
son gidişim

bir rüzgar çekiyor saçlarımı
canım acıyor
saçlarım ağlıyor
ömrüm başıma çekiç sallıyor
kafatasımın gözetleme kulesi gözlerim
ufka ulaşamadan
bitkin yorgun düşüp geri dönüyor

hayat
kıvamını tuturduğu herşeyi
cımbız gözlerimden kaçırıyor
gözpınarlarımdan kova kova su biriktiren zaman
yüreğimin ateşine döküyor
zaman her geçen gün
tırnak ucuma vurarak değişiyor

yüreğini parçalayıp
tuzla buz ettiğim
yar
sözlerimi topla
ben ölürsem
işleyen ağzımın boşluğuna düşmüş
suretime yağdır gitsin
toprağıma dokunma
yanmasın elin



03/01/2012