Değişmeyen Tek Şey Anne Sevgisi

Ben hep aynıyım anne
Terk edilen şehirler kadar bitkin
Ölmüş bedenlerin ruhu kadar arınmış
Ve bir o kadar da
Kötü kadere boyun eğmiş
Biçare insanım!

Ben hala küçüğüm anne
Korkuyorum geceleri karanlıktan
Senin açtığın ışıklar
Epeydir şehirlerimde yanmıyor anne
Korkularım beni ecele davet ediyor,
Gitsem mi ki?

Ben hala aynı canı taşıyorum anne
Küçük telaşlarımla beklenen zamanların
Gelmeyişini izlemekten yoruldum anne,
Ne yana baksam hep bir eksiklik
Hep bir ah var peşimde
Sence ben kötü müyüm?

Ben aynı ben olamadım anne
Şimdi küçücük bebek olmayı
Kucağında uyumayı
Gece kalkıp ağlamayı
Tek derdimin açlık olmasını
Ne çok isterdim bunu anne
Çok mu şey istiyorum?

Ben eskiden düşünce seni sayıklardım ya anne
Hani dizimde ki yaraya çare arar
Bulunca küçük çocuk gibi sevinir
Canını gerekse bile verirdin ya,
Beni ne çok sevdiğini o vakitte anlardım anne

Ve sen anne!
Elinde ki küçük sevgi kelebekleriyle
Etrafına neşe saçarken,
Eskisi gibi olmayan ben,
Geceden kalma isyanlarımla
Güne uyanıp,
Düşüncelerimin beni uçuruma itelemesini izliyorum,
Acaba atlayacak mıyım?
(yolun sonu belli)

Ben aynı kaldım dedim ya anne
İlk mısralarım yalandı (gördün mü?)
Çok değişti hayatım
Çok değişti sokak düşüncelerim
Ben değiştim anne
Fark ettin mi?

Ki sen!
Hala aynısın anne,
Hala beni düşünen, seven, kollayansın
Sen nesin ki anne?
Değişmeyen tek şey
Senin sevgin (gördüm)

Haksız mıyım?

06.04.11