Dehr

I

Dehre yemin olsun ki;
Bir dudak payı kadardır hayata asılmak
Gün gelir
Bin süflî hüküm, mukaddes bir hükümle infilâk eder
Beyhude isyandır ki bazen söz
Beklenmedik bir kerpeten çıkar
Ateşi düştüğü yerden söker

Tümsek ve eşik ve çukur ve bent ve duvar
Ve bir de üçüncü şahıstır ki onlar
Olmazsa olmazların paslı zinciri
Kırık camların az ötesinde
Bir yalancı... Bir yabancı ve bir garip bahar
Ürkek ürkek bakar

Fikrin en ölü noktasıdır anıların makberi
İki el... Bir baş ve iki damla yaş
Sonrası...
Sonrası başlar yeniden takvimlerle
Amansız bir savaş

II

Düşün...
Dünü hatırla
Ve bir daha düşün eyy sevgili
Korkmak yataklık yapmaktır zulme
Günün kararmasına daha çok vakit var
Sırtımdaki bıçağı çıkarıp yerinden
Kanlarını silebilir misin şiire
Sahiden unuttun mu?
Hani o tufandan kalan yüzüğü gömecektin
Bizim kabre...

_/__
Ve dehre bir daha yemin olsun ki
Asla gitmeyeceğim
İçinde olmadığın
Ölüme....