Dekolte/Kurak Ayin

-//

zamanın yanlış ibresini hatmedilmiş dua rüzgarına salmışlar,

uykunun dem vaktini ayaz soluklar işgal etmiş...

d e k o l t e Bir ağırlık bu,

un ufak ediyor çelimsiz gölgemi.

çöller ve sular.!

isimsiz susuzlukların yanık bağrına a k ı y o r.

v e

hüner’siz yalnızlıkları giyinmişiz kemik acılarımıza,

saatler nü sekmesi bir an.

kısa ömürlü düşlermiş meğer tek azığımız.

yüreği ağzında çocuklar göçmüş viran hanemizden,

ah tabutlar ne küçükmüş

tabutlar ne küçük

yürekler ne büyükmüş

Yürekler ne büyük..

yazık küçüldükçe- k ü ç ü l m ü ş ü z..

küçüldükçe—küçülmüş..

bir a b d a l suskusu r e s i t a l i

kırık bir âyin düşer toprağın göz rahmine

Çocuk sesleri ve tabut ağıdı

d’üşüyor kuru begonviller üstüne.

-kuleler s e s s i z

bikes ve sancılı şiirler.!

ara nağmesi silik şarkıların

vokalde tüyleri yakılmış saksağan çığlığı

mitolojik harman dürtüsü bu..

bir dal sevgi kavruluyor od’un ateşi(nin) hükmünde.

aklımın tadına oyuk açmış

tuzsuz-şekersiz düşünceler

hırpani bil el uzanır kim’sessizliğime “ m e r h a b a “ diyetiyle..

bir r u h ister dilinin keskin kılıcı

bir çizik atmak ister alnımın hikayesine.

( kurak âyin.. ışıksızlık.. Denizli )