Delhiz
karanlılarda yalnızım ,
çaresiz bir koşturmacanın peşinde
sürüklenip tükeniyorum.
hiçliğe kavuşmak neden ,
delice sağa sola gidip durmak neden
yalnız olmakmı amaç
bu koşturmacada
yoksa birşeyleri kanıtlamakmı
ah bir bilsem
ruhum daralıyor
delhiz gibi bu tünellerde
bir ışık umudum
oda öyle uzaktaki
her ona doğru koşuşturmamda
bir adım daha uzaklaşıyor
umudum
çaresizliğim, tükenmişliğim mi
beni bundan mahrum eden
bu delhize beni hapseden .
hoşgeldin diyeyim şaire öncelikle.. koşturman hep devam etsin, unutma kaybeden vazgeçendir.. akıcı güzel şiirine tebriklerim..