Deli Divane

eski bir balıkçı kasabasındaydı
mutluluğumun çark edişi
beni çağırıyor şimdi o kasaba
yalnızlığın bende gizli gel de al diyor
hala gönlümde taze yarası
çekilen ağların sesi
bir otel odası
boş bir yatak
ne kadar anı sakladı bak

unuturum demiştim ya sana
bir bilsen nasılda unutmak istedim anla
yine kaldırımları dövüyor içli bir yağmur
inan bana hiç suçum yok aslında
bir yağmur sonrası seni öpmüştüm ya
işte bu yüzden yağmurlar getiriyor seni aklıma

o sahil öksüzmüş boş versene
benim kadar mı öksüz
denizler aşk gözyaşlarıyla doluymuş
bana ne ya bana ne
benim kiler okyanuslara gebe
söylesene sebepsiz kaçar mı insanın aklı
zikrine düşman olur mu fikri
ah birde kırılmasa cesaretimin kolu kanadı
dayayacağım ayrılığı anlımın ortasına amma
yapamıyorum işte

ne dersen de ister deli, ister divane
suçum yok dedim ya sana
hiç suçum yok hem de
yağmurun suçu aslında
yinede suçluysam
sana yazdım bu şiiri
doldur harflerini namluya
daya şakağıma
titretme ellerini
bu sana son veda