Deli Gömleği Giyen Şiir
kapının önüne konulan ayakabıyım ben
cenaze evinde..
bir öpücük konduramayan yaşamın yanağına
kurumuş çatlak dudağım ben
kendi ellerimle giydim kolsuz deli gömleğimi
akla ziyanım ben
taze kenevir kokusuyum ben
hiç işlenmedim
içe çekilip üflenmedi dumanım
beyin uyuşturamayan
esrarım ben
bende öldüm öleceğim
ne kaldı şunun şurasında
üç günlük ömrün
son günüyüm ben
olacak mı benden sonrası bilmiyorum
bir bilinmezliğe alınan
son biletim ben..
''gelenler gidiyor gidenler hiç dönmedi''
nevrotik
(arataşınaokeydönerkenokeyyiyenadam)
Nevzat Abi merhaba....Şahaneydi...:)Sevgiler,teşekkürler...
Deli gömleğinden mütevellit delirenlerin değil , gizli narsistlerin giymesi gereken kıyafet , onlarda hali hazırda delirmeyen gömlek kravat pantolon giyerler . Saygılarımla efem, Hoşçakalınız...
Nevzat ; ustasın .
Bu telefonlar dokunmatik. Yine yanlış yazdım. P olacaktı orada...Kusuruma bakma.
Hep insanlara giydirirler usta o gömleği. Filozoflar karar almışlar bir gece ateşin başında. Ülkeleri zenginler ve akıllılar yönetsinler diye. Çünkü demokrasiyi siyaseti aşkı sevgiyi biçmeyi ekmeyi harcamayı öldürmeyi hep onlar en iyisini bilirlermiş. O gündür bu gündür yönetip dururlar. Şiirdi. Bana gelince acaba ben de mi biçiyorum diye düşünürüm zaman zaman. Şirketimin
kuralı bu. Bize kazık atana acıma. Hayatım bir zamanlar çok romantikti. Şimdiyse dosyalar önümde kara kara düşünür duruyorum.