Deli Gülüşü

Aşklar katletmiş gelmiştim çıkınımda tek başıma bir benle
Sevdalarca sürüklemiştim yüreğimi
Bir yanım aşık bir yanım yanıktı
Ali kıran, baş kesen deliliğim
Artık kalemi kırılmış bir sanıktı...

Uzun sözlere müsaade etmeyecek kadar kısa bir zamandı
Gözlerimiz çoktan anlaşmış
Yoktan var etme çabalarıyla
Bitemeyen bir hikaye, hikayemiz olarak
Gün gelip, benden sana kalmayacak bir yalan
Birkaç iç gıcıklayıcı hıçkırık eşliğinde
Gözyaşlarıyla başlamıştı...

Bu bir duadır ki
Sana dokunduğum her an
Donmalı
Zamanın ortasına çıldırırcasına saplanmalıydı...

Olmadı...

Meyvelerini toplayamadan azap bahçelerimizin
Tutulduğuna şahit olamadan yeminlerimizin
Feri tükenmiş
Tutunmaya gücü kalmamıştı ellerimizin...

Artık gitme teşebbüsleri damgasını vuruyordu
Senden mahrum her geceme
Sana susamış mısraların külleri alevleniyordu
Bu asi kasabanın ömür törpüsü caddelerinde...

Bu öyle bir sır ki
Bilmediğin günahlarımın tövbelerine saklamalı
Ve kıyamet beni senden almadan
Bir daha da ağza almamalı
Bu yasaklı sevdayı...

Gitmiştim senden bir kere, sırtımca yüklendiğim ihanetimle
Gecelerin ve o eski sevdaların insafına terk etmiştim benliğimi
Bir günahın kaderini bilmeden- istemeden bırakıp ellerine
Karanlık yıldızsız bir perde asmıştım pencereme...

Ve ben gerçekten istemiş
Denemiştim seni unutmayı...
Oysa;
İçime çektiğim her dumanda
Kokunu anımsamak
Kolay olmamıştı
Bir başka dudakta yanarken
Seni anımsamak...

Bu öyle bir sevdadır ki
Adını duyan herkes korkmalı
Nesiller, silip geçerken
Bir diğerinin ayak izlerini
Dimdik ayakta durmalı
Aramızdan sevdalar geçse bile
Gözlerim her seni andığında
Uğrunda binlerce gülüm solmalı...
Gün gelip ömür bitiyorum dediğinde bile aklında
On yedisinde bir delinin
İdam sehpasından düşen
O masum gülüşü kalmalı...

Kelkit - 2009