Deli Suların Akıp Gittiği Yerde, Dicle'deydik

Öyle bir umuttun ki
Öyle bir yaşamaktın ki
Tam ölü bulunmuşken bir kavgada
Yeniden doğmak gibiydin hayata
Varlığının da
Yokluğunun da
Yüreğimdeki adı, aşktı hep...


Ve bir deliliğin çağladığı
Hırsların ve sevdanın
Gözyaşları gibi akıp gittiği
O eski köprü üzerindeydik
Yitirildiğimiz yerde, yeniden buluştuk bir gece vakti
Deli suların akıp gittiği yerde
O ilk insan ayağının bastığı toprakta
Mezopotamya'daydık.

Sen, o kızıla kesmiş bıçak keskinliğindeki, eski yaranla
Ben, sürmesi gözlerinden firar etmiş, o eski yağmurla
Bir yürek boşluğu şubatında
Bir sahipsiz akşam haziranında
Gittiğin günün ertesiymiş gibi
O eski köprü üzerindeydik
Deli suların akıp gittiği yerde
Dicle'deydik...



Ve hep aynı sen
Ve hep aynı deli sevda
Hadi oyalanma
Hayatı yakalamak zamanı değil, biliyorum
Kavuşmak vakti de yok
Bu bir andan ibaret
Tez vakit
Acele et
Bana o insan yüreğinden
Bütün dillerde sevmeyi öğret
Yüreğimi kurşuni delip geçen
Geçmişe inat
Yarına inat
Bana o insan yüreğinden
Bütün dillerde aşkı anlat
Dicle'den geçen tüm rüzgârlar duysun sesini
Bütün dünya duysun...

Sonra sus
Dinleneyim
Soluklanayım yüreğinde.
Sessizliğinin kanat sesleri duyulsun gözlerimde.
Anlasın toprak
Anlasın güneş
Anlasın Dicle
Bu ne bir macera
Ne de meltem esintisidir
Bu, benim sensizliğimin
Zindandan birkaç dakikalığına,
Firar edişidir...