Deli Ziya

Ağlar insan anadan üryan

Karışmıştı birbirine saçı sakalı
Çoktan unutmuştu gerçek adını
Korkardı tanımayanlar
Yoktu kimseye bir zararı

Yalnızlığına inat
Kalabalıklarda dolaşırdı
Korkardı tanımayanlar
Olmazdı kimseye bir zararı

Yaşanmış binlerce yüz binlerce
Hikâyenin kahramanı zavallı
Tanımayanlar hep korkardı
Zararı hiç kimseye olmazdı

Bir kazada yitirmiş tüm ailesini
Öğrendim suçlamış kendisini
Tanıyanlar söyledi
İncitmezmiş bir karıncayı

Denemiş defalarca ölmeyi
Sonunda düşmüş sokağa
Aklını yitirmiş fukara
Dış görünüşü korkutsa da
Zararı sadece kendisine

Çağırır bakkalı kasabı
Geçerler dalgasını
Deli Ziya yukarı
Deli Ziya aşağı

Korkmayın incitmez bir karıncayı
Bir gün bulmuşlar bir sokak köşesinde
Anadan üryan, donmuş, Deli Ziya
Yüzünde garip bir tebessüm
Gözlerinde nem.

Başarmış sonunda
Sevdiklerine kavuşmayı
Deli Ziya sen, ben, biz
Geldik anadan üryan ağlayarak
Gidişimizde öyle olacak.