Deli'den

Küçücük bir nokta hayatıma bir türlü koyamadığım.
Sebebsiz gülüşler, şaşkın bakışlar,
Deliyim ben deli.

Mahalledeki çocuklar beni görünce hep seni soruyorlar,
Zeynep nerede diye alaycı tavırlarıyla...
Bende elimi toprağa atıp bir avuç toprağı yukarı kaldırıp,
Ağlıyorum,
"Ya Rabbim onu bu topraklara karıştırdın herkes basıp geçiyor"
Ağlayışlarıma bir an çocuklar susuyor ama çocuk ya tekrar oyun gibi dağılıyorlar.
Ama dedim ya ben deliyim.

Her gün toprakla yatıyor, seni hissetmek içi kokluyorum.
Yalvarıyorum beni de kucaklasın diye,
Bir an parmaklarımla kazımak istedim toprağı,
Sonra vurdum vurdum yumrukladım !
Bir gülüyor bir ağlıyorum
Dedim ya ben deliyim..

Zaten davranışlarıma bir anlam veremeyen insanoğlu,
Birde duygularımı çözmeye çalışır.
Dedim ya deliyim.

Aslında ben deli falan değilim,
Sensizliğine alışamamış,
Sesine doymamış,
Gözlerinden kopamamış bir erkeğim.
Değilim dedim ama galiba ben bir deliyim...!!

Çünkü hiç var olmamış seni hep sevmişim