Deliliğe Sürgün

sana söylemem yersiz,
söylememeliyim.
sus ademoğlu!
sus aziz!
şu çatal kemiği kır! konuşma sus!
susmalıyım.
köpekler koşuyor başımda,
oysa kuşlar olacaktı güya...
bu ne kalabalık bir havlama başımda!
başım kalabalık aziz...

ben bir başına, sen muamma
viraneyim dertsiz tasasızken aziz,
öyle bir sustum ki delirmek için,
bu baruttan günü seçtim yanmak için fitilsiz.
sustukça yandım,yandıkça soğudum
soğudukça utandım, utandıkça hep sustum aziz.
delirmek işte böyle bir günde olmalıydı!
yakıştıramadınsa sözümü tut, bunu böyle bil;
baykuşların sabahı olmalıydı bu,
şafağı ölüm gibi karaya çalan,
güneş rum ateşi gibi yanmalıydı sonra
iliğimi kanımı yakıp kavurmalıydı.
böyle bir günde aşık da olabilirdim,
yahut bir aziz de...
dolambaçlı yolları sevmem bilirsin
ben dosdoğru delirmeyi seçtim.

ben bir adamı anlatacaktım aziz!
bir adamı aldatmayı anlatacaktım,
olmadı fakat seni aldatmayı başardım.
ha sorsan ki pişmanmıyım?
kendiyle çelişmeyen adamım ben
pişmanlıklarım yok benim
yeni yetme deliliğime bunu da sığdırdım

bir adamı anlatacaktım,
bu adam sendin.
bir bavul verecektim eline;
çek git diyecektim, nereye gidersen git!
elinde bavulun ne koyarsan koy!
ben o bavula çıplaklığını koyacaktım aziz;
çünkü biliyordum fakirdin,
tek bir dostun bile yoktu sefildin.
o bavul ağırdı aziz, bensiz taşıyamazdın.

deniz aşırı bir memlekete yollayacaktım seni,
pasaportun yok, lisan yok.
yok üstüne yokluktan bir hikaye kuracaktın
bu hayatın olacaktı, seni aldattım.
üstelik elinde bavulun olacaktı
ve kimsin diye soranlara bir cevabın
seni aldattım, aldatmasam sen de billirdin
bu işte senin hikayen, benimse deliliğim.
gemiden iner inmez bir taşa otur denize karşı,
bırak bavulunu bir kenara, bir sigara yak aziz!
ben öyle yaptım.