Deliyim Ben

Ben deliyim!
Hastalığa benzerim,
Bir gün salgın bir cüzam mikrobu olurum
Bir gün on dörtlük bir dilberin dudağının kenarında küçük bir sivilce.
Kimi zaman dağları mesken tutmuş bir eşkıya,
Kimi zaman mitolojiden fırlamış bir tanrıça.
Bağıra bağıra şarkılar söylerim saba yeline
Sessiz sessiz şiirler yazarım gece olunca.
Her gün başka başka dağların resimlerini çizerim yüreğimin tuvaline,
Buram buram hasret tüterim
Eksilirim mısra mısra.

Ben deliyim!
Bazen Şehrazat olurum, bin bir gece masalları anlatırım aynadaki yansımama
Bazen de sebepsiz küserim sol yanıma.
Bir gün ağlarım saçıma düşen tek bir aka,
Bir gece yarısı aniden bırakırım kendimi yüzü koyun içimdeki uçurumlara.
Bir sabah kırk tane taş attım yüreğimdeki kör kuyuya,
Ve çıkarmaya çalıştım kirpik uçlarımla,
Akıllılar güldüler bana.

Deliyim ben!
Bakmayın siz öyle akıllı durduğuma.
Boşalttım kafatasımı, içini doldurdum samanla,
Başa çıkamazdım işe yaramayan ıvır zıvırla.
Bazen salıncak kurarım Ay'a ve sallanırım ip kırılana kadar,
Yıldızlar dökülür kucağıma.
Takılırım göçmen kuşların ardına; Güney'e değil, Kutuplara.
Bazen iğne deliğinden geçiririm dünyayı ip niyetine,
Ve yama yaparım ahiretin semalarına.
Rüzgarları doldurup bardağa, tek yudumda içerim,
Meydan okur içimin kasırgaları, Merih'in fırtınalarına!