Dem Tutan Tutkulu Şiirin Ötsün Yüreğime

gökyüzüm olmasın sensiz gülüm
hasretine dayanacak hal bırakmadın
ne baharı ne yazı
gelecek ne kaldı ki

açmadı güneş bulutların arasında
yaz yağmurları yağdı
dört duvar arasında ışıksız çırasız
yüreğimiz gam kedere bağladı

bir sana söyleyemedim kendimi
haberin var mı her yer taş duvar
sen daha çok ördün göğsüme taş
sabır gözledim sendeki sabır taşına

her atılan taş kafamı yardı
ne vuranı nede taş belli değil
merak edilen mentalite yoksunu
o da beni kesen taş mezar oldu

bir selamı yasak oldu
yemin üzerine çökmüştü
ne hali nede takatı kalmıştı
yorgun zamana dert katmıştı
*
bekliyorum gel...
ne ölümden kork,
nede açılan yaradan esin
kayıp olan zamana gülümse
acıya gülümsemektir yaşamak

bekliyor seni bu can
ansızım gelişini bir bilete sayma
gelişin mühteşem olsun
gel artık
kış uykusuna yatanlar bile
yurtlarını terk ettiler baharla

gel..
dem tutan tutkuların ötsün
doruğunda sarmaş dolaş
gönül sarhoşu demi olsun
ötsün bülbülün sesinden

devası yok sefası çok
edebi olsun yaşarken
yaşamın deminde
hülyalar sarmış

rüyasında çok uçar
enginlere düşer
atadan kalan yadigar sözdü
ilham vermiştin gönül sayfasına

kalbime sıçrayan ışık
içimin gülümseyen can damarına yayıldı
dem tutan tutkulu şiirin ötsün yüreğime

7-mayıs-11-Frei dorf