Demek Ki

Birikmiş günahımı bir zahmet tartın bana
Karanlığı yoklayan eli bezmiş demek ki.
Alın kanlı yorganı, sessizlik örtün bana!
Ahvalimi aklayan dili gizmiş demek ki.


Tutuşmuş kederinden tarumar olmuş şehir
Kurumuş bu pınarlar ne de akmakta nehir
Külleri sere serpe, aşk denen o cevahir
Yangını körükleyen ili gezmiş demek ki.


Simasına döküp de beni hüzne eklerken
Saklanması ondanmış günahları aklarken
Boynu bükük cümleyi elvedaya saklarken
Her sevda sözcüğüyle gülü üzmüş demek ki.


Oysa hep can gidermiş yar gidince canından
Tüm ahlarım sarkarken kefenin bir yanından
Kurtarsın pişmanlığım... O erguvan anından
Dökülen tüm kanların yolu izmiş demek ki.


Sevda ile sar dedi, kolu elsiz bıraktı
İsyan eden bahçede dalı gülsüz bıraktı
Bir sevda yangınını böyle külsüz bıraktı
Aşka vebal yükleyen hali sezmiş demek ki


Uyanmış uykusundan yalanmış tüm düşleri
Gün pervasız saçarken yüzünden gülüşleri
Şimdi hazin bahçede hazan dökülüşleri
Bülbüller can verirken falı bozmuş demek ki



ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER.... / 2000/ HAZİRAN