Demeter Uykudayken

Uzun bir yaz günü
Sancılı bahar dallarından
Bir damla kış süzüldü

Uykuya dalmıştı toprak ana
Güzelliğinden üflediği doğa
Yüz tutmuştu sönmeye

Önce buz tuttu güneş
Ve ona hiddetlenen gün batımı
Ardısıra yağmurlar yıkadı
Yeryüzünün kirli yüzünü
Yapraklar sararırken birer ikişer
Yeşilleneceği günü beklemeye koyuldu
Kuruyan ağaç dalları

Bunu gören Poseidon kabardı hiddetle
Ve su altında kaldı yaşlanmış doğa
Toprağın altında kefenlendi ağaç
Ve kuşların da sesi kesildi bir an

Sonra uyandı derin uykusundan güzel Demeter
Gördü tüm bu olanları
Şefkatli kollarıyla besledi toprağı
Kefenlerini akladı ağaçlarının
Ve gözlerinin yeşilinden üfledi dallarına
Güneşi öptü kırmızılığı dudaklarının
Ve ısındı,aydınlandı gökyüzü

Uzun bir kış günü
Huzurlu bahar dallarından
Sıcak bir yaz süzüldü


5 Şubat 2010/Demeter Uykudayken