Demir Atar

Bahçemde küskün kaldı şimdi gözlerin.
Giderken
Kanatları yanan kelebekler gibiydin...

Buralarda
Anka kuşu değer, yaralı tenimize
Ve yağmurlar kalem olup,
Sığınır gözlerimize
Göremeyiz...
Ne kadar oldu sevgili
Getirmeyeli düşlerime ellerini
Ve geçip gideli,
Ezel türküsü gibi...
Biz
Bir kez yandık, bir kez
Şimdi hangi ateşe düşse?
Elbisemiz tensiz sevgili,
Uzak bakışlarının közünde,
Kül tuttuk, gül veririz...

Özlemler, ah özlemler!
Çocuk masumiyeti kadar derin.
Koynunda,
Yorgun geceler saklayan sabahlara
Demir atar umutlu gözlerimiz...