Demir Perde

Düşmüş gözlere kan uykusu
İnmeyendir gecenin sancağı
Üflerken sözcükleri dudaklar
Kapı yine aralığında aşk

Islak oluyor ayrılık
Önce başlar gözlerde
Ardında düşer çehresi
Yavaşlar renkleri
Uzaklaşır gökkuşağı

Kadehte kırmızı tebessümün
Yaraları sarılandır senden yana
Dikiş atılan sevdan değil
Kulakları dolduran
Sensizliğin bitmeyen uğultusudur

Kapanmıştı çoktan demir perde
Astarı sökülmüştü de sıyrılıp gitmişti
Kelepçelerdeydi mavi duvarlarda
Beklenmiyordu oyuncuları çekildikten sonra
Tüm arzuları gönül alkışlarıydı senden yana

Hora geçmeyecekti artık
Yalan olmaya yürüyecekti
Vakit yakamoz olurken
Dolunay denizinde
Hayasızca seni söylecekti ...