Demirci Asım Usta'nın Vasiyeti

Demir dövüyor gökyüzünün altında
Gökyüzü dediysek bizim Asım’ın deposunda
Penceresiz bir gökyüzünü neye benzetir dersin bizim Arif
Dünya zannediyor burayı Asım gibi o da

Yedi sekiz yaşlarındaydı Asım, babası öldüğünde
Amcası ile beraber devam ettirdiler işleri bir müddet
O da ölünce üzerine kaldı dükkan Asım’ın
Asım dediysek tam tamına yetmiş dört yaşında
Şimdi şimdi bir çırak arıyor kendisi gibi o da
Arif evlenip işi bırakacak ya neyse
Yetmiyor demir ustalığı oturduğu evin kirasına
Asım bu haberi alınca Arif’e demiş “Haber sal dört yana”
Sonradan duyuyorum gelen çırakları da
Beğenmemiş meğer bizim Asım Usta
Arif’te işi bırakınca bir başına kalmış
Dört çocuğun dördü de birbirinden hayırsız ne de olsa
Bir bayram sabahı kalbine yenilmiş bizim Asım Usta
Dükkan yetmiş dört sene sonra
İlk kez açmamış kepenklerini ertesi günün sabahına
Çocuklar da hemen satmış depoyu yok paraya
Yıllar sonra önünden geçtik Arif ile
Emlakçı olmuş bizim Asım Ustanın deposu
Asmış kendi tabelasını ama
Yandaki duvarda kare şeklinde bir demirde yazıyor hala

“Demir Tavında Dövülür
ASIM USTA”