Demlenmeyen Mavi

umut içimde

teoride kalmış bir mavi bugünlerde

sakız ağaçlarının gölgesinde

şiir demlediğim

yıllarımı arıyorum

ne de güzeldi

bir şiirde sevişmek

sevmek

şimdi küle çalan yapraklar altında

eti çürümüş

bir kemik parçasına

rastlama umudu ne acı bir pratik

soğuk kış günlerinde

sıcak bir ev

tasvir ediliyordu okuduğum tüm şiirlerde

çocuklar kuzinenin yanında

mutluydu

hiç kimse yazmadı

ve kimse öğretmedi

kış ayında

bir ağaç gölgesine muhtaç kalabileceğimi

münasebetimi kesemediğim geceler

uzadıkça

havanın eksili değerleri

çalınmış yıllarımın sayısına denkleşiyor

ah şu dünyanın eksen eğikliği

bi düzelt de kendini

gölgesinde

şiir demlediğim

sakız ağaçlarının yaprakları

hiç karışmasınlar toprağa

neyse

müsadenizle

tanrısal işlere 

daha fazla adımı karıştırmak istemiyorum

altına bakacağım

epeyce yaprak var