Denedim Bir Çok Kez

Heyecanımı kaybettim,

İçimden gelmiyor karalamak,

Hislerim o kadar sıkıcı ki artık,

Ne seni sevebilirim bu halde,

Ne de bir başkasını...

Denedim defalarca,

Başka yüzlerde başka senleri aradım,

Bölük pörçük sevdalarda kovaladım ismini,

Sana benzeyen her zerreye tutundum,

Sana benzemeyen bendenlerde...

Denedim bir çok defa,

Aşk romanları okudum mesela,

Başka aşkları örnek aldım kendime,

Onları hissettim,

En azından hissetmeyi denedim,

Şiirlerimi onlara yazdım,

Mecnun oldum bazen,

Bazen Ferhat...

Kalemi elimde olan hikayelerde bile ulaşamadılar sevdiklerine,

Sevmedim bu beni,

Sevemedim...

Heyecanımı kaybettim,

Şiiri bile kitabına göre yazmaya başladım,

Albenili kelimeler sıraladım arka arkaya,

Kulağa hoş gelen dizeler sığdırdım kağıda,

Bir b.ka benzemeyen bir sürü şey karaladım,

Hiçbirini sana okuyamayacağımın bilinci bulandırdı dizeleri,

Yarım bıraktım bir çok şeyi,

Senin beni bıraktığın gibi...

Pek çok insan tanıdım senden sonra,

Sana söylediğim yalanları söyledim onlara da,

Dönüp durdu dilimde kelimeler,

Sanki onlara yazmışım gibi çıkardım cebimden dizeleri,

Diyemedim ama...

Yalan söyledim...

Sempatiği oynuyorum şu sıralar,

Huysuzluktan daha çok yakışıyor üzerime,

En azından onlar öyle düşünüyor,

Rol yapar oldum durmadan,

Mutsuz her yeni güne sırıtıyorum yalandan,

Daha çekilebilir kılıyor beni...

Pek çok ilişki geçti takvimimden,

Her yeni yaprakta aynı yüzü aradı gözlerim,

Tutunamadım,

Tutamadım mutluluğu,

Avucumdan kayıp karıştı toprağa,

Filiz verir sandığım ne varsa kökü kurudu,

Denedim elbet,

Denedim hayat bulmayı,

Ama bir tek sen yeşerdin,

Kalbimin kurak topraklarında...